سلام پرستوي مهاجر
اي عمر عجول آهسته رو
که اين عمر گران مي رود
اين دل به گرو يار است
بگو با تو دوان دوان نرود
فصل خزانت برگريزان آمد
و رويايم به خزان مي رود
اين رويا هوس يار داشت
بگو که بي ارمغان نرود
سيه شب تاريکت بسر آمد
رند بيخواب شتابان مي رود
آن کوي منور يار کجاست
تا رند من درصبح تابان نرود
شکستي اي عمرعهدي که بستي
ديده بي وداع ياران مي رود
يک عمربه ارزاني رخ يار
تا جان شکسته پيمان نرود
به اميد ديدار